Φυσιολογικός τοκετός με επισκληρίδιο και χωρίς επισκληρίδιο!

“Update 28/7/2021”.

Το παρακάτω άρθρο το έγραψα λίγο μετά τη γέννα του Φώτη με φυσιολογικό τοκετό, χωρίς επισκληρίδιο και σίγουρα ο τρόπος γραφής είναι λίγο απόλυτος και παρουσίαζα την κατάσταση κάπως ποιο άσχημη από ότι πραγματικά είναι. 
Έχει γίνει update φυσικά γιατί όλη η εμπειρία έχει πάρει άλλη μορφή μέσα μου και ειλικρινά η γέννα του Φώτη χωρίς επισκληρίδιο ήταν ό,τι  πιο όμορφο έχω ζήσει και αν έκανα και άλλο παιδάκι θα επέλεγα σίγουρα να γεννήσω χωρίς επισκληρίδιο γνωρίζοντας πόσο πραγματικά πονάει (γιατί δεν πρόκειται να σας πω ότι δεν πονάει. Ψέμματα δεν λέμε. Γέννα είναι, το φυσιολογικό είναι να πονάει!).

Ξεκινώντας θέλω να πω ότι θα προσπαθήσω όσο μπορώ να γράψω ένα σωστά δομημένο άρθρο γιατί είναι ένα δύσκολο θέμα για μένα αυτό του τοκετού με ή χωρίς επισκληρίδιο. Έχοντας ζήσει και τις δύο καταστάσεις αυτές, θέλω να μοιραστώ μαζί σου σήμερα την εμπειρία και τα συμπεράσματά μου! Θα προσπαθήσω να μην είμαι απόλυτη και κάθετη σε κάποιες απόψεις και να μη σε τρομάξω!

Ας τα πάρω όμως από την αρχή! Ο τοκετός είναι φυσιολογικός και στις δύο περιπτώσεις!

Την Ανθούλα μου τη γέννησα σε ιδιωτικό μαιευτήριο και παρόλο που γεννούσα 10-11 ώρες περίπου δεν μπορώ να πω ότι ταλαιπωρήθηκα ή πόνεσα ιδιαίτερα. Αμέσως μόλις τελείωσε η γέννα σκεφτόμουνα ότι θα το έκανα ξανά και ξανά! Βέβαια υπήρχαν και πολλά αρνητικά στο ιδιωτικό όπως ότι δεν είχα την Ανθούλα μου μαζί μου όταν γέννησα αλλά την είδα λίγο ίσα ίσα και μου την ξαναέφεραν μετά από 2-3 ώρες πάλι, όπως το γεγονός ότι σίγουρα δεν άξιζε τόσα χρήματα που δώσαμε καθώς το μόνο καλό σε σχέση με το νοσοκομείο ήταν η επισκληρίδιος και ότι έπαιρναν το μωρό όποτε ήθελες (το βράδυ ας πούμε για να ξεκουραστείς ή την ώρα του επισκεπτηρίου).
Στην περίπτωση λοιπόν που κάνεις επισκληρίδιο δεν είναι ότι δεν νιώθεις τίποτα! Νιώθεις μία πίεση και μπορείς να κουνήσεις κάπως τα πόδια σου! Δε σου κάνουν τη δόση που γίνεται στην καισαρική φυσικά γιατί πρέπει να έχεις κάποια αίσθηση και να σπρώχνεις όταν έρθει η ώρα του τοκετού.
Νιώθεις λοιπόν μία πίεση γενικά αλλά σίγουρα όχι πόνο! Ειδικά αν είσαι πρωτότοκη (είναι η πρώτη σου γέννα) που ο τοκετός μπορεί να κρατήσει αρκετές ώρες τότε, αν έχεις την ευκαιρία να κάνεις επισκληρίδιο θα σε βοηθήσει πολύ να ζήσεις πιο ευχάριστα την εμπειρία της γέννας του παιδιού σου!

Τον μικρό μου μπόμπιρα από την άλλη, τον γέννησα σε δημόσιο νοσοκομείο καθώς η γιατρός μου έφυγε από τον ιδιωτικό τομέα και πήγε εκεί. Φυσικά και θα ακολουθούσα τη γιατρό μου στην εγκυμοσύνη μου! Μία γιατρό την οποία εμπιστεύομαι για 10 χρόνια περίπου και είχα ήδη μία υπέροχη εγκυμοσύνη και γέννα μαζί της, δεν την αλλάζω καθόλου εύκολα!
Έτσι λοιπόν αποφάσισα να την ακολουθήσω στο νοσοκομείο (όσον αφορά την εμπειρία του νοσοκομείου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης θα σας μιλήσω σε επόμενο post) εν γνώση μου φυσικά ότι δε θα μπορέσω πιθανότατα να κάνω επισκληρίδιο! 
Η γέννα χωρίς επισκληρίδιο είναι πραγματικά μία εμπειρία μοναδική. Δεν θα πω ότι είναι ευχάριστη εμπειρία εκείνη τη στιγμή που το ζεις γιατί πίστεψέ με, δεν είναι! Είναι όμως κάτι που εντέλει νιώθω τυχερή που το έζησα.

Πονάει! Ότι κι αν σου λένε οι γιατροί, ότι δεν πονάει πολύ, όσο κι αν κάνεις γιόγκα και μαθαίνεις τις κατάλληλες αναπνοές και όλα αυτά, πονάει! Εκείνη την ώρα είναι δύσκολο να συγκεντρωθείς σε αναπνοές και όμορφες σκέψεις.
Εγώ προσωπικά απλά φώναζα συνέχεια και ένιωθα να μην μπορώ να νιώσω το σώμα μου από τον πόνο. Ένιωθα τη μέση μου να σπάει και να πονάω παντού! Ευτυχώς ήμουνα τυχερή και γέννησα ιδιαίτερα εύκολα μέσα σε μία ώρα από τη στιγμή που έσπασαν εντελώς τα νερά μου (ήμουνα ήδη από την προηγούμενη ημέρα βέβαια στο νοσοκομείο καθώς είχαν σπάσει λίγο τα νερά μου και έπρεπε να κάνω εισαγωγή ώστε να πάρω αντιβίωση και να με παρακολουθούν ώστε να μην υπάρξει καμία μόλυνση. Είχα και διαστολή οπότε από στιγμή σε στιγμή μπορεί να γεννούσα). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να νιώσω όλο αυτό τον πόνο για πολύ μικρό διάστημα (λιγότερο από ώρα) αλλά καθώς η διαστολή προχωρούσε πάρα πολύ γρήγορα ο πόνος ήταν σχεδόν συνεχόμενος και συνεχώς αυξανόμενος.
Θα είμαι όμως ειλικρινής μαζί σου, όταν γεννήσεις δεν νιώθεις τίποτα πια, κανέναν πόνο. Όσο δυνατό και οδυνηρό είναι αυτό που νιώθεις όσο γεννάς, τόσο ήρεμη και χαλαρή νιώθεις μόλις τελειώσει η διαδικασία της γέννας! Στη συνέχεια σου χορηγείται κάποιο παυσίπονο και σίγουρα θα σου γίνει κάποια τοπική αναισθησία για να μπορέσει να κάνει κάποια ράμματα ο γιατρός σου.

Βέβαια όλο αυτό είχε και τα καλά του. Αρχικά οι μαίες ήταν πολύ καλές και υποστηρικτικές καθ’ όλη τη διάρκεια του τοκετού (τη μία την χτύπησα λίγο νομίζω…). Επίσης, μόλις γέννησα είχα το μωρό μου συνέχεια δίπλα μου, μαζί μου. Τον πήραν για λίγο να τον δείξουν στον Νίκο και στη συνέχεια τον έφεραν αμέσως δίπλα μου όπου και έμεινε για όλο το διάστημα που ήμουνα στο νοσοκομείο.
Τέλος, στον φυσιολογικό τοκετό χωρίς επισκληρίδιο μπορείς να σηκωθείς κυριολεκτικά αμέσως! Περιμένεις λίγη ώρα να συνέλθεις αλλά μετά είσαι μια χαρά (μόλις πήγα στο δωμάτιο σηκώθηκα αμέσως να κάνω ντους, να φορέσω καθαρά ρούχα, στη συνέχεια έφαγα ένα σάντουιτς και πήρα τον μικρό να θηλάσει…και η μάνα μου από πίσω να μου λέει να ξαπλώσω)! Αν έχεις κάνει επισκληρίδιο θα πρέπει να περιμένεις κάποια ώρα να περάσει η αναισθησία και στη συνέχεια σηκώνεσαι σιγά και προσεχτικά καθώς πιθανότατα δεν σου έχουν βγάλει ακόμα τη βελόνα από την πλάτη. 

Τι μπορείς τώρα να κάνεις αν δεν έχεις την επιλογή της επισκληριδίου;
Να προετοιμάσεις τον εαυτό σου και να το χωνέψεις ότι θα υπάρξει κάποιος πόνος Κάνε τις ασκήσεις με τις αναπνοές σου, κάνε ότι πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει. Μπορεί να σε βοηθήσουν όλα αυτά να γεννήσεις πιο γρήγορα και πιο εύκολα αλλά σίγουρα δεν θα εξαφανίσουν τον πόνο!

Κλείνοντας, έχοντας ζήσει και τις δύο καταστάσεις και αφού έχουν περάσει σχεδόν 4 χρόνια από τον τοκετό χωρίς επισκληρίδιο αυτό που προτείνω εγώ είναι αν έχεις την ευκαιρία να κάνεις επισκληρίδιο, κάνε την!

Προσωπικά όμως, αν ερχόταν κι άλλο παιδάκι στη ζωή μας (που δεν υπάρχει τέτοιο πλάνο βέβαια) πάλι θα γεννούσα χωρίς επισκληρίδιο. Ήταν μοναδική εμπειρία! Ναι, πονάει ο φυσιολογικός τοκετός και δεν είναι κακό να το παραδεχτούμε. Είναι φυσιολογικό! Είναι όμως ό,τι πιο δυνατό έχω ζήσει. Είμαι απόλυτα υπερήφανη για τον εαυτό μου και μέσω αυτής της εμπειρίας μπόρεσα να καταλάβω πόσο δυνατή πραγματικά είμαι!

Φυσικά θα πρέπει να τονίσουμε πως ο πόνος είναι κάτι υποκειμενικό και δεν τον νιώθει κάθε γυναίκα το ίδιο οπότε για κάποια άλλη γυναίκα μπορεί να είναι πιο ευχάριστη εμπειρία η γέννα χωρίς επισκληρίδιο.
Εδώ βέβαια θα πρέπει να τονίσω επίσης πως είμαι ιδιαίτερα ανθεκτική στον πόνο και δε θα με ακούσεις καθόλου εύκολα να γκρινιάζω…τα συμπεράσματα δικά σου!

Εσύ έχεις ζήσει κάποια από τις δύο εμπειρίες;
Πως θα ήθελες ιδανικά να είναι η δική σου εμπειρία από ένα τοκετό;