Ναι λοιπόν!
Είμαστε πια τέσσερις άνθρωποι στο σπίτι (+1 σκύλος, ο Νικολάρας). Αν με ακολουθείς στα social media όπως Instagram και Facebook τότε το ξέρεις ήδη! Πριν 2 εβδομάδες ακριβώς τέτοια ώρα έκοβα βόλτες στους διαδρόμους του νοσοκομείου καθώς ετοιμαζόμουν για την εισαγωγή μου…θα γεννούσα σύντομα!
Το νέο μέλος κατέφθασε στις 26/1 μετά από αρκετή ταλαιπωρία που πέρασε η μανούλα του (εγώ!) και αρκετά πιο νωρίς από την τελική ημερομηνία που είχαμε (αν και αυτό ήταν αναμενόμενο!).
Ο μικρός μας μπόμπιρας ήρθε για να συμπληρώσει το καρέ, που λέμε, αλλά και την ευτυχία μας!
Μαζί με τον μικρό μας όμως ήρθε και η επιπλέον κούραση και η extra αϋπνία αλλά αυτό ειλικρινά δε με πειράζει καθόλου! Τουλάχιστον όχι ακόμα μιας και οι αντοχές μου είναι σε καλό επίπεδο μέχρι στιγμής!
Αρχίσαμε και πάλι τη μάχη με το φαγητό, καθώς γεννήθηκε λίγο μικρούλης οπότε είμαστε στο πόδι ανά δυο ώρες για να φάμε, τη μάχη με την κούραση αλλά και τον βραδινό ύπνο που το ένα βράδυ είναι αρκετός σχετικά και το επόμενο ελάχιστος, τη μάχη με τον θηλασμό, με το άλλαγμα της πάνας 15 φορές την ημέρα,….
Από τη μία όλα είναι πολύ πιο εύκολα αφού είναι ήδη γνωστά, από την άλλη όμως είναι και ένα πρώτο μεγαλύτερο παιδάκι στο σπίτι το οποίο πρέπει να προσέξεις πολύ γιατί κι αυτό περνάει μία δύσκολη μεταβατική περίοδο τώρα με το νέο αδερφάκι στο σπίτι! Ευτυχώς σε όλο αυτό το σκηνικό συμπεριλαμβάνεται και ένας υπέροχος μπαμπάς (ο Νίκος) ο οποίος προσπαθεί και βοηθάει όσο περισσότερο μπορεί, είτε κάνοντας κάποια πράγματα στο σπίτι είτε απασχολώντας την Ανθούλα κάποιες ώρες ώστε να μη νιώθει το μικρούλι μας παραμελημένο!
Τελικά όμως, πως είναι η κατάσταση;
Κουραστική αλλά κυρίως πολύ Όμορφη!!!
Κλείνοντας αυτό το μικρό post θέλω να σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για τις υπέροχες ευχές και την αγάπη που μου στείλατε στα social media! Είστε πραγματικά η καλύτερη διαδικτυακή παρέα και χαίρομαι πραγματικά για κάθε συζήτηση και επικοινωνία που έχω μαζί σας καθημερινά!
να σου ζησει κοριτσι μου!ελπιζω να μην ειναι κατι σοβαρο με το βαρος του να το ξεπερασετε γρηγορα και να καταφερεις να τον θηλασεις! 🙂 η αρχη να ξερεις ειναι πιο ευκολη απο την συνεχεια!χαχα!
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ κοπέλα μου!
Α όχι, δεν είναι κάτι σοβαρό. Και η Ανθούλα μου έτσι ήταν μικρούλα στην αρχή (και τώρα κρύβουμε το φαγητό). Χαχαχαχαχ. Κάνουμε μικτή διατροφή προς το παρόν μέχρι να φτάσει στο επιθυμητό βάρος και μετά μόνο θηλασμό. Ευτυχώς τα έχω ξαναπεράσει και δεν αγχώνομαι ιδιαίτερα τώρα!
Φιλάκια πολλά πολλά!!
Γλυκιά μανουλίτσα γεια σου! 🙂 Χαίρομαι που σε βρίσκω!
Εύχομαι τα καλύτερα για το μικρό σας αγγελουδάκι! Ο πρώτος αυτός καιρός με τα μωρούλια μας είναι απερίγραπτος… Υπέροχος!
Στο δικό μου blog ίσως βρεις κάποια βοήθεια σε θέματα που αφορούν τον θηλασμό, στην περίπτωση που την θέλεις…
Αν και είμαι σίγουρη ότι θα τα πηγαίνεις ήδη περίφημα σε ό,τι έχεις επιλέξει να κάνεις με το μικρό σου γενικά!
Φιλιά πολλά! 🙂
Καλημέρα γλυκιά μου Μαρία. Χαίρομαι πάρα πολύ για το σχόλιό σου αυτό γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω και εγώ το δικό σου blog! Η αλήθεια είναι πως με το θηλασμό δεν έχω κάποιο θέμα παρ’όλα αυτά τρέχω να διαβάσω τα υπόλοιπα posts σου.
Να χαίρεσαι κι εσύ το γλυκό σου κοριτσάκι και πολλά πολλά φιλιά!
Θα τα λέμε διαδικτυακά!